دفترچه خود را با عجله از جیب بیرون آورد و در آن علامتی زد. از او سؤال کردم و علت را خواستم، ابتدا پاسخ نداد، بیشتر اصرار کردم، گفت: «وقتی کار اشتباهی انجام می دهم، در این دفتر علامتی میزنم». چند روز قبل از شهادتش، به طور اتفاقی نگاهم به دفترچه اش دوخته شد، وسوسه شدم : نگاهی به صفحات و علامت ها بیندازم. بیشتر صفحات آن دفتر همانند قلبش سفید و نورانی بود. او اسوه تقوی و اخلاق، پاسدار مفقودالاثر «محمدرضا ایستان» از بچه های گل اندیمشک بود.
با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.
