قبل از شروع حمله، بچه ها با همدیگر خداحافظی می کردند و از یکدیگر حلالیت می طلبیدند و هرکدام به دیگری می گفت اگر رفتی ما را هم فراموش نکن. خلاصه فضای معنوی و روحانی خاصی حاکم بود. در بین بسیجیان گردان حمزه از لشگر ۷ ولیعصر(عج) کلی به دنبال «ماشاءالله» گشتم تا خلاصه پیدایش کردم، از او حلالیت طلبیدم و در آغوش او گریه ام گرفته بود، میدانستم رفتنی ست. ولی او گفت: گریه نکن! فردا باید برای پیروزی رزمندگان اشک شوق بریزی.»
و فردا که اشک شوق پیروزی از چشم بچه ها می بارید، او - شهید ماشاءالله ابراهیمی - در میان ما نبود و تا عرش خدا پرواز کرده بود،
(از خاطرات رسیده به نمایشگاه دو رکعت عشق اندیمشک)
با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.
