شهید عزت الله حسین زاده

 «به نظر شما شهدا قبل از شهادتشان چه حالی داشتند؟» این سئوال عارف بیداردل شهید «عزت الله حسین زاده» بود که ۴۸ ساعت قبل از شهادتش در چادر گردان، به طور غیر منتظره ای مطرح نمود و از هرکدام از بچه ها می خواست که پاسخی بدهند و تنها من سکوت اختیار کرده بودم و غرق و محو در حالات او، سر را به زیر افکنده و فکری کردم. پس از دو روز تعجبم از سئوال او بیشتر شد، چرا که در بمباران پاییز سال ۶۵، «عزت» نیز به «عزت» ابدی دست یافت.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

 

شهید محمد رضا ایستان

دفترچه خود را با عجله از جیب بیرون آورد و در آن علامتی زد. از او سؤال کردم و علت را خواستم، ابتدا پاسخ نداد، بیشتر اصرار کردم، گفت: «وقتی کار اشتباهی انجام می دهم، در این دفتر علامتی میزنم». چند روز قبل از شهادتش، به طور اتفاقی نگاهم به دفترچه اش دوخته شد، وسوسه شدم : نگاهی به صفحات و علامت ها بیندازم. بیشتر صفحات آن دفتر همانند قلبش سفید و نورانی بود. او اسوه تقوی و اخلاق، پاسدار مفقودالاثر «محمدرضا ایستان» از بچه های گل اندیمشک بود.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

شهید غلامعلی اسلامی پور

حدود ساعت یک بامداد به منطقه عملیاتی والفجر مقدماتی رسیدیم. قرار بود به محض شکستن خط وارد عمل شویم. وقتی از ماشین پیاده شدیم چند چادر دیدیم، جلوتر که رفتیم او را دیدم که در آن سرمای شدید اسلحه بردوش نگهبانی می داد. با دیدن ما برق در چشمانش دوید و به سرعت خود را به ما رساند و احوال پرسی کرد. پس از لحظاتی از هم جدا شدیم و در جایی نزدیک آنها مستقر شدیم و منتظر شروع عملیات. آن شب او به چادرشان رفت و پتوهای خودش را برای ما آورد. از او پرسیدم پست شما کی تمام می شود؟ گفت ساعت دو نیمه شب. آن شب من و دو سه نفر دیگر مشغول استراحت شدیم، نیمه های شب چند بار او را دیدم که تا نزدیک چادرمان آمد و برگشت. برای اذان صبح که بیدار شدم از او پرسیدم: تو هنوز پستت تمام نشده؟ سرش را پایین انداخت و گفت: وارد چادر که می شوم و گرمای داخل چادر را که می بینم یاد بچه های گردان شما میافتم و خجالت می کشم، بیرون می آیم و  قدم میزنم. آن شب در حالی که از سرما تمام بدنش میلرزید، تا صبح بیدار ماند و همچون علمدار حسین (ع) نگهبان خیمه ما بود. او اسوه عشق و سردار اخلاق  بود که پس از هفت سال پیکر دردمندش در آذرماه ۶۹ تشییع شد.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

شهید مصطفی طیبی

گردان می خواست برای عملیات به خط برود. او کوچکترین عضو گردان بود و لاجرم نامش را برای نگهبانی چادرها نوشتند و قرار شد بماند. اما او محکم و استوار وارد چادر فرماندهی شد و گفت: «چه کسی میخواهد جلو مرا بگیرد؟ من باید در عملیات شرکت کنم.» فرماندهمان با او خیلی صحبت کرد، اما او زیر بار نمی رفت. دست آخر هم خطاب به فرمانده گفت:

« باشد! مرا نبرید، من میروم به امام زمان(عج) شکایت می کنم.» وقتی این حرف را زد فرماندهمان گفت: «تو هم بیا!»

سرانجام بسیجی نوجوان «مصطفی طیبی» در همان عملیات (آزادی خرمشهر) جواز ورود به بهشت را گرفت و جاودانه شد.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

شهید محمد قائد رحمتی

چند روز پس از عملیات نصر ۴ یکی از بسیجیان گردان حمزه از لشکر ۷ ولی عصر(عج) عارف وارسته و مظلوم گردان، شهید «محمد قائد رحمتی» را در عالم رویا مشاهده می کند. به او می گوید: «چطور شد که در آن عملیات با آن حجم سنگین آتش، شما شهید شدید و ما ماندیم؟» شهید لبخندی میزند و میگوید: «نام همگی شما در لیست شهدا ثبت شده بود...» پس از مکث کوتاهی ادامه می دهد: «اما تقدیر بود که شما بمانید.»

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

 

شهید محمد قاسم زاده

با آن که می توانست آر.پی.جی خودش را که سنگین و قدیمی بود و دسته اش هم خراب شده بود، عوض کند، اما حاضر نمی شد. می گفت: «می خواهم با همین اسلحه قدیمی پدر این بعثی ها را در آورم.» سرانجام با همان اسلحه کهنه وزیر آتش شدید دشمن چند تانک بعثی ها را به آتش کشید تا راه پیشروی نیروها باز شود. او دلاور مرد عرصه های نبرد «محمد قاسم زاده» از بسیجیان مهذب اندیمشک بود که در عملیات «خیبر» مفقودالاثر شد.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

شهید علی جان جشنی

در مراسم تشییع پیکر پاک و مطهر سوره عشق «مسعود رومی پور» بود که او را دیدم. دست هایش را بر گونه هایش گذاشته بود و در هجر یاران اشک فراق می ریخت و زمزمه می کرد:

«رفیقان می روند نوبت به نوبت

خوشا روزی که نوبت بر من آید...»

دلاور مرد گردان حمزه سیدالشهدا، از لشکر ۷ ولیعصر(عج)، طلبه شهید «علی جان جشنی» بود که سه روز بعد به سماعی خونین برخاست و جاودانه شد.

 

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

شهید مسعود رومی پور

یکی از بسیجیان گردان حمزه از لشکر ۷ ولیعصر(عج) می گفت:

«او از خدا خواسته بود که در عملیاتی به نام بیت المقدس و در منطقه خرمشهر به شرف شهادت نایل شود. وقتی علت را از او پرسیدیم چیزی نمی گفت، بعدها فهمیدیم که پدربزرگوارش، هنگام فتح خرمشهر در عملیات بیت المقدس جاودانه شد. او در تب این آرزو می سوخت که ناگهان سلسله عملیات های بیت المقدس آغاز گشت و وقتی مهیای عملیات بیت المقدس ۷ آن هم در حوالی خرمشهر می شدیم به خود لرزیدم که مبادا...»

و سرانجام آن عاشق پرو بال سوخته، شهید «مسعود رومی پور» در همان عملیات مورد پسندش، به کاروان بهار پیوست و دست در دست پدربزرگوارش راهی بهشت شد.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

محمدباقر مرادی عبدی

 اوایل انقلاب که شهر اندیمشک در محاصره سیل قرار گرفته بود، سر از پا نمی شناخت و با تمام وجود به سیل زدگان کمک می کرد. فقط هنگام خواندن نماز و صرف غذا به خانه می آمد. اولین شهیدی که با نام مقدس حضرت زهرا(س) در عملیات فتح المبین جاودانه شد ، او بود.

آن دلاور عاشق «محمدباقر مرادی عبدی» نام داشت.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.

         

عبدالرحمن ابراهیمی

آخرین بار، هنگام هجرت به دیار نور، خانواده اش از او می پرسند:

ببین چیزی جانگذاشته ای؟

همان وقت با لبخندی پاسخ می گوید:

«من چیز ندارم که جا بگذارم. حالا هم که می روم میدانم دیگر باز نمی گردم».

سرانجام اسوة زهد و قناعت «عبدالرحمن ابراهیمی» در اولین عملیات - بدر- به خدا رسید و از او چیزی نماند، جز راه ناتمام.

با کلیک بر روی تصاویر زیر ما را در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید.